„Dorastałam w domu, gdzie wszystkie rzeczy były nowe. Tak było wówczas w stolicy najczęściej. Najpierw mieszkaliśmy na Muranowie, a potem przeprowadziliśmy się na Mirów. Oba miejsca są bardzo związane z wojenną historią miasta. Rzeczy, które pamiętam z dzieciństwa, to przede wszystkim meble.W pokoju, który dzieliłam z bratem, była ładowska półeczka, mieliśmy „Sarenkę” projektu Władysława Winczego, na ścianach wisiały słomiane maty.”
Książka z 25 rozmowami – architektami i projektantami, ale nie tylko. Chciałam pokazać w niej „niczyje mieszkania”, które stały się „czyimiś domami”. Od ich mieszkańców dowiedziałam się, jak wyglądał ten proces, dlaczego podjęli takie, a nie inne decyzje i jak im się żyje. Razem z nimi próbowałam znaleźć odpowiedzi na pytania, czym jest dom dla młodych Polaków, jak chcą mieszkać, co jest dla nich ważne, a co zupełnie nieistotne.
Damy Ci znać, gdy tylko na Hygge pojawi się coś nowego.
