Prenzlauer Berg – a portion of the Pankow district in northeast Berlin – young, international, bohemian. It is also one of the few neighbourhoods in Berlin to have retained much of its pre-war architecture, residential and commercial streets are lined with buildings from the early 20th century. In one of those buildings – we met Frank R. Schröder – he lives on the first floor, the apartment is bright, has a balcony and 3 rooms: “My apartment is in a typical residential building of the area. The first floor was usually for the most wealthy families, the ceilings are the highest and have a lot of ornaments. At the back of the house there were simpler and smaller apartments. The idea was to mix people with different types of incomes, to have them in the same place. Lots of houses in Berlin used to have small factories at the back. Now those places are offices or they are converted into houses. It’s very typical to have a residential building at the front and a more industrial looking place in the back. It was a master plan of the city builders to combine working and living so that the people didn’t have to go very far every day”. 

Prenzlauer Berg – część okręgu Pankow, wschodnia, niegdyś robotnicza, fabryczna dzielnica Berlina, dziś zamieszkana głównie przez młodych ludzi. To także jedna z dzielnic, które nie doznały znacznych zniszczeń wojennych – sporo kamienic wybudowanych na przełomie stuleci nadal tu stoi. W jednej z nich (z początku XX wieku) odwiedzamy Franka R. Schrödera. Frank mieszka na pierwszym piętrze, w dużym, słonecznym apartamencie z 3 balkonami: „Moje mieszkanie mieści się w typowym dla tej okolicy budynku. Pierwsze piętra kamienic zazwyczaj były bardziej reprezentacyjne, sufity były wysokie, ściany pełne ornamentów. Mieszkania dla majętnych rodzin były usytuowane od frontu, te na tyłach były prostsze i mniejsze. Idea była taka, by umieszczać ludzi z różnymi przychodami blisko siebie. Wiele kamienic miało też małe fabryki czy zakłady na tyłach, chodziło o to, by pracownicy mieli blisko do pracy. Później te miejsca najczęściej przekształcano w biura lub apartamenty”.

Frank is the founder of “iHeartBerlin” which started as a small collection of recommendations for friends, which has quickly grown to become Berlin’s most popular party blog and a diverse cultural platform: “Founded in 2007 we have a long history of documenting the ongoings of the city with all its ups and downs and changes it has been going through. In all those years we were lucky to witness different eras of the nightlife and creative scenes. We’ve seen neighborhoods change from undesirable to trendy. We’ve seen significant constructions completely changing the look of the city. We’ve experienced an incredible influx of people from all over the world that brought a lot of new influences and movements to Berlin. With all of these ongoing developments, the city has never been shy of impulses and stimulation which have nurtured this platform continuously”. 

Frank jest założycielem portalu iHeartBerlin.de, który początkowo był zbiorem porad na temat miasta dla znajomych, jednak szybko zmienił się w najpopularniejszą kulturalno-imprezową platformę. iHeartBerlin.de powstało w 2007 roku i przez wszystkie lata dokumentowało życie miasta: „Jesteśmy szczęściarzami, przez ten czas byliśmy świadkami tego, jak dzielnice zmieniały się z niespecjalnie lubianych w modne, doświadczyliśmy wpływów ludzi z całego świata ma nasze miasto. Cały ten rozwój Berlina, ciągłe bodźce i impulsy sprawiały, że z nim rozwijało się i iHeartBerlin”.

Where did you grow up Frank?

I’m from Greifswald which is around 2,5h north from here at the Baltic Sea. I moved to Berlin when I was 18, to study international media and computing. So, I’m here for 20 years now.

How long have you been living here for in that apartment?

Since 2013 on my own. Before I lived here for a while with friends. But I knew this apartment for many years because one of my friends lived here, so I started to come here as a guest. This apartment was always the most beautiful one that I knew in terms of the structure, the set up of the rooms, the size of the rooms. It was the place I had always dreamt of because apartments that I had before were always like either at the back, they were dark, there was always something missing. This place has it all. I renovated it when I moved in. I took the wallpapers down, floors desperately needed some renovation, I completely changed the furniture. The table set was dark brown, I took off the polish and changed the colour, my mum painted the chairs. I build a lot of stuff myself like shelves and little side-tables. There is a very elaborate loft bed in the guest room which was built by my me and my friend who originally lived here. 

Gdzie dorastałeś?

W Greifswald, to 2,5 godziny na północ od Berlina. Do stolicy przeprowadziłem się na studia, kiedy miałem 18 lat. Żyję tu już 20 lat.

Jak długo mieszkasz w tym miejscu?

Od 2013 roku mieszkam tu sam. Wcześniej przez jakiś czas dzieliłem to mieszkanie ze znajomymi, ale znałem je od dawna, bo początkowo mieszkał tu jeden z moich przyjaciół. To mieszkanie zawsze było moim marzeniem, bardzo mi się podobało, ma idealną wielkość i układ pomieszczeń. Wszystkie moje poprzednie mieszkania były ciemne, na tyłach budynków, zawsze coś było z nimi nie tak. To miejsce jest idealne. Kiedy się wprowadziłem, musiałem zrobić mały remont. Zerwałem stare tapety, odświeżyłem drewniane podłogi, odnowiłem meble. Np. stół był w ciemnym kolorze, ściągnąłem lakier i odmalowałem go, mama pomogła mi przy krzesłach. Kiedy tylko mogę, lubię tworzyć meble sam, robię m.in. stoliki i półki.

You collect plants, how did it all start?

It started with my friend Sandra from Argentina. I used to go there during the winter, and she would come to Berlin in Summer, I offered her to stay here with me for a few months. And she is really into plants, she started to have more and more plants here. I was always a little bit nervous that I wouldn’t be able to take care of plants so I didn’t really try to get many. But she gave me the confidence. I got inspired to get more plants and the collection grew. So I had to remove objects that were not plants! Everything got replaced with plants.

Do you still buy any new?

I just bought one today! I don’t know where to put it. I will have to rearrange something. Some people collect stamps, I collect plants. And plants give you a little bit more to do with them, because you need to care for them, you can watch them grow, if they grow too big you can cut a piece and give it to your friend or sell it.

Do you have a favourite one?

Yeah, my favorite one is called Philodendron Squamiferum. I have two at the moment. It has very funky looking large leaves and the stems are red and furry. It’s such a character this plant and so easy to take care of.

Is there one you would like to have? Like your dream plant?

I have a bunch of plants I would love to own, too many to name, but they are mostly other types of Philodendron. 

Zbierasz rośliny, jak to się zaczęło?

Wszystko zaczęło się przez moją znajomą z Argentyny – Sandrę. Parę lat temu wyjeżdżałem tam na zimowe miesiące. Ona przyjechała do Berlina na okres letni i zaproponowałem jej, żeby została u mnie. Zawsze byłem nieco przestraszony, że nie dam rady zajmować się roślinami tak, by utrzymać je w dobrej formie, więc nie miałem ich zbyt wiele. Ale Sandra dała mi poczucie pewności. Zachęciła mnie do tego, by mieć ich więcej, tak kolekcja się rozrastała. W końcu stało się tak, że musiałem usunąć inne przedmioty, by zrobić miejsce dla kwiatów!

Nadal kupujesz nowe?

Tak, zrobiłem to nawet dziś! Nie wiem jeszcze, gdzie ją postawię, muszę coś poprzestawiać. Niektórzy ludzie zbierają znaczki, ja zbieram rośliny. Rośliny dają ci możliwość robienia czegoś więcej niż chowania ich do szafy, możesz o nie dbać, patrzeć, jak rosną, a kiedy są za duże, możesz oddać odnóżkę znajomym lub ją sprzedać.

Masz jakąś ulubioną roślinę?

Mam! To philodendron squamiferum. W tym momencie mam 2 egzemplarze. Ma zwariowane, duże liście, czerwone i owłosione łodygi. Roślina wygląda charakternie, a jest tak łatwa w uprawie.

Jest jakaś roślina, którą chciałbyś mieć w swojej kolekcji?

Jasne, jest kilka roślin, które chciałbym mieć, zbyt wiele, by je wymienić, ale są to głównie rodzaje filodendronów.

What’s the plant you would recommend for the beginning?

I recommend a plant called Rhaphidophora Tetrasperma (often called Mini Monstera in shops). It’s incredibly easy to take care of, it grows very fast and looks beautiful.

You run iHeartBerlin. What is it that you exactly do and how has it changed over the years?

It is my main project though the type of work that I do can be very diverse. For example lately we did a video production for the Opera in Berlin, so we also produce content for digital outlets of other companies. Last year we published a comic book about life in Berlin, which after having been functioning online for so many years, is nice to have as a physical thing. The blog allows me to promote my ideas and make something out of it. I started it 13 years ago. It was one of the first lifestyle blogs in Germany. I started “iHeartBerlin” because I wanted to have a place where I can collect recommendations. When you live in Berlin and people want to visit they always ask you: what can I do, where can I eat? It was easier for me to send them just a link. So it was more practical thing for me without the intention of turning it into this big thing it is now. When it grew I needed to get rid of another job so I could focus just on it. But I always tried to maintain it in an authentic way, I never wanted to be a big company with employees. I wanted to have some kind of freedom and the luxury to publish what I want.

“iHeartBerlin” became known because of writing about those famous hip hush-hush parties in Berlin.

Exactly, at the beginning of “iHeartBerlin” one of my writers, Suz is her name, did a column where she recommended the cool parties in Berlin and I took the photos there. It quickly became a thing because my photos looked different than the usual party photos and people really loved them. Suz even started her own party series and opened a club with her partner. It was a whole era for us. And this was how we got really popular. After some time we changed the concept to include a wider spectrum of the cultural life in Berlin and to make more city guide kind of pieces so it had a more universal appeal to people that looked for more than just parties. So from this niche hipster party blog we became a more diverse platform. The concept that we have today is a mix where we try to address different kinds of needs but always remaining very selective with what we cover. I would say we are in between the mainstream and the underground.

Tell me what do you usually do at home to relax and forget about work?

I have my ways to occupy my mind, of course my plants are a big part of that. But I also like to make my own furniture. If I have time to build something new I really enjoy it. It kind of creates a good balance with, in contrast, my very digital life. I also have my ritual. I take a long bath and I have lightbulbs that change the colour – it’s my form of meditation. It’s the only time I have to really focus on not thinking about work or projects that I wanna do. 

Od jakiej rośliny polecałbyś zacząć początkującym?

Rhaphidophora tetrasperma – w sklepach często nazywana monsterą minimą. Jest niezwykle łatwa w pielęgnacji, bardzo szybko rośnie i pięknie wygląda.

Prowadzisz iHeartBerlin.de, jak wygląda twoja praca i jak zmieniała się przez lata?

To moje główne zajęcie, ale zadania są różne w zależności od dnia. Np. ostatnio kręciliśmy video dla berlińskiej opery. Obecnie przygotowujemy content dla innych marek. W zeszłym roku wydaliśmy książkę Like a Berliner, co po latach pracowania online było świetną sprawą, w końcu powstało coś fizycznego, co możesz wziąć do ręki. Blog pozwala mi na realizowanie moich pomysłów. Wszystko zaczęło się 13 lat temu i był to jeden z pierwszych lifestylowych blogów w Niemczech. Zacząłem iHeartBerlin, bo mnóstwo znajomych wiecznie pytało, co mogę polecić im w Berlinie – gdzie zjeść, gdzie pójść. Założyłem bloga, żeby zebrać tam moje porady i móc im wysłać linka. Więc zaczęło się od małej, praktycznej rzeczy, bez intencji robienia czegoś dużego. Kiedy blog zaczął się rozrastać, musiałem zrezygnować z pracy i spróbować go rozwijać. Ale zawsze chciałem, by iHeartBerlin pozostało autentyczne, nie chciałem się niczemu podporządkowywać i robić z tego firmy. Chciałem czuć się wolny i publikować to, co chcę.

iHeartBerlin stało się popularne, kiedy zaczęliście pisać o tych sławetnych berlińskich imprezach.

Na początku iHeartBerlin jedna z moich dziennikarek zaczęła kolumnę, w której polecała najlepsze imprezy. Wszyscy chcieli je zobaczyć, a nie wszyscy mogli wejść. Ja robiłem na nich zdjęcia. Wtedy zaczęliśmy być rozpoznawalni. Po jakimś czasie zmieniliśmy koncept – dodaliśmy szersze spektrum kulturalnych wydarzeń i stworzyliśmy przewodniki po mieście. Więc z niszowego bloga piszącego o hipsterskich imprezach staliśmy się bardziej różnorodni. To, co jest dziś, to próba zaspokojenia różnych potrzeb, ale zawsze staramy się być selektywni. Powiedziałbym, że znajdujemy się pomiędzy mainstreamem a undergroundem.

Powiedz, co pozwala ci się oderwać od wszystkiego?

Mam pewne sposoby na zajęcie umysłu. Oczywiście moje rośliny są tego dużą częścią, ale lubię też tworzyć własne meble. Jeśli mam czas na zbudowanie czegoś nowego, robię to. W pewnym sensie ta fizyczna praca zapewnia mi równowagę w moim bardzo cyfrowym życiu. Mam też swój rytuał – biorę długą kąpiel. W łazience mam żarówki, które zmieniają kolor, więc to moja forma medytacji. To w zasadzie jedyny czas, kiedy potrafię się skupić na tym, żeby nie myśleć o żadnej pracy lub projekcie, który chciałbym zrealizować.