Kobieta w niebieskim, Czytająca list, Johannes Vermeer, ok. 1662–1665

Z pierwszego roku studiów pamiętam wizytę w Galerii Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie: przelatywałam przez wszystkie sale, poświęcając po parę sekund na jeden obraz. Zwracałam uwagę głównie na kwestie techniczne, sposób położenia farby i tematykę obrazów. Zobaczyłam tam po raz pierwszy na żywo obraz Johannesa Vermeera. Była to Dziewczyna czytająca list przy otwartym oknie. Zatrzymałam się i nie patrzyłam na to, w jaki sposób obraz został namalowany, a na atmosferę i ciszę, jaka z niego emanowała. Nie mogłam odejść od tego dzieła. Zrozumiałam, że to coś więcej niż dobrze namalowany obraz. Od tej pory zafascynowała mnie twórczość Vermeera.

Kiedy w zeszłym roku zobaczyłam w Rijksmuseum w Amsterdamie obraz Kobieta w niebieskim, Czytająca list, doznałam podobnego uczucia jak wiele lat temu. Opanowało mnie wzruszenie i poczucie niemożności odejścia od obrazu. Spędziłam przed nim sporo czasu. W dziełach Vermeera urzeka mnie cisza, intymność, harmonia, dobór światła, niewiarygodny wymiar piękna duchowego. Patrząc na nie, czuję ogromny spokój, ukojenie. Dzięki Vermeerowi zrozumiałam, że w malarstwie chodzi o atmosferę, emocje, o coś więcej niż tylko o to, co obraz przedstawia i jak jest namalowany.

Berenika Kowalska – ur. w 1989 r. w Lublinie. Absolwentka Wydziału Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 2010 r. studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Leona Tarasewicza, w ramach wymiany międzyuczelnianej MOST. W 2011 r. ukończyła studia w międzywydziałowej Otwartej Pracowni Projektowania Mody.