Claudia Durastanti, Obca, tłum. Tomasz Kwiecień, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2024
Claudia Durastanti to urodzona na Brooklynie włoska pisarka i tłumaczka. W wieku sześciu lat przeniosła się jednak z matką i bratem do Gallicchio w Bazylikacie. Studia kończyła w Rzymie, a obecnie mieszka i pracuje w Londynie. Ten krótki biogram nie oddaje nawet ułamka barwnego i poplątanego życiorysu tej cenionej włoskiej pisarki i dziennikarki.
Obca to autobiograficzna historia nomadki o podwójnym obywatelstwie, która wychowana została przez niesłyszących rodziców. Rodziców, którzy będąc wierni swoim przekonaniom, nie używali języka migowego, pozostając odludkami i dziwakami. Nietrudno więc zrozumieć poczucie wyobcowania, jakie czuje narratorka, wciąż poszukując swojego miejsca w świecie. Powieść Włoszki to przede wszystkim jednak historia o rodzinie, która darzy się ogromnym uczuciem. Jednak mimo wzajemnej miłości, pozostają niezrozumiani i zagubieni, a Claudia, próbując upodobnić się do rodziców, coraz mocniej uświadamia sobie, jak bardzo się od nich różni.
Na odrębną uwagę, prócz szalonej podróży przez równie szalone dzieciństwo, zasługuje opis codziennego życia w Londynie. Poczucia wyobcowania, strachu przed obnażeniem „biednego” pochodzenia, braku korzeni. Londyn, z jednej strony wielokulturowy i na pozór otwarty, równie mocno filtruje swoich mieszkańców, przypisując im łatki.
Autorka o swoich doświadczeniach opowiada jednak z humorem, zręcznie lawirując pomiędzy tym, co racjonalne a tym, co szalone. Ogromny podziw budzi w czytelnikach jej determinacja, aby realizować własne marzenia i plany. Aby zmierzyć się z życiem na swoich, zupełnie innych niż rodziców zasadach. Wymyślając, nadając literacką formę temu, co przeżyła, Durastanti odkrywa wolność, jaką daje pisanie i opowiadanie historii. Przepisując swoją biografię na prozę, łata pęknięcia w swoim życiu, nadając mu formę.
